Wystawa jest podsumowaniem blisko rocznego projektu, w ramach którego zebraliśmy kilkadziesiąt opisów pól niewidzenia, czyli tego, co ma przed oczami osoba niewidoma. Opisy te stały się inspiracją dla twórców zaproszonych do projektu. Powstałe obiekty, filmy, grafiki i zdjęcia zaprezentujemy w formie wystawy oraz „Atlasu pól niewidzenia”, pierwszego takiego wydawnictwa dedykowanemu temu zagadnieniu.

Na wystawie swoje prace zaprezentowali: Paweł Eibel, Artur Gosk, Małgorzata Gurowska, Jerzy Goliszewski, Paweł Heppner, Karolina Mełnicka, Edyta Ołdak, Pani Jurek, Paulina Pankiewicz.

Źródłem inspiracji były opisy pól niewidzenia, czyli tego, co ma przed oczami osoba ociemniała, która straciła wzrok i za pomocą swojej wizualnej pamięci, potrafi te pola opisać. Kolor czarny mylnie bywa kojarzony z osobami niewidomymi. Osoby widzące często myślą, iż niewidząca osoba niewidoma widzi kolor czarny lub ma czarne pole widzenia. Tymczasem są różne pola niewidzenia. W naszej dotychczasowej pracy z osobami z dysfunkcją wzroku zebraliśmy kilkanaście opisów, które z powodzeniem mogą stać się źródłem graficznej inspiracji. Oto jeden z nich: “Czasami pojawiają się odcienie szarości, czasami biel jest tylko do połowy, a z drugiej strony jest kolor czarny. Czasami biel jest tak intensywna, iż przypomina efekt opalizacji i przy niej pojawia się wiele kolorowych punktów powstałych tak jakby z rozszczepienia światła, chociaż tego zewnętrznego zupełnie niewidzę.“ (Barbara Szymańska, Fundacja Audiodeskrypcja).

W ramach wystawy przeprowadziliśmy kilkanaście warsztatów - spotkań z dziećmi i młodzieżą, w ramach których uczestnicy nie tylko zobaczyli wystawę, ale również spróbowali swoich sił w różnych technikach graficznych.

Projekt został zrealizowany ze środków Urzędu m.st. Warszawy